Gisteravond stond er een jongeman voor mijn deur met het verzoek of ik donateur wou worden van één of andere stichting. In zijn jeugdig enthousiasme liet hij me een map met foto’s zien, terwijl ik in de deuropening stond te bibberen van de kou. Toen ik mijn desinteresse liet doorschemeren, draaide hij zijn map om en toonde een aantal blanco contracten. Voor slechts vier euro per maand kon ik lid worden en kreeg ik korting zodat het me zelfs geld zou opleveren! Ik wenste hem veel succes en nam afscheid zodat ik weer plaats kon nemen op mijn warme bank.
Ik denk niet dat de jongen veel succes heeft gehad bij de rest van zijn potentiële klanten. Als de omstandigheden niet ideaal zijn om iets te verkopen, begin er dan niet aan. Het probleem was dat zijn verhaal te lang was en ik geen zin had om in de deuropening te staan kleumen. Ondanks zijn sympathieke voorkomen kwam ik niet in de verleiding om mijn geld aan hem te geven. Volgende keer gewoon een collectebus meenemen, dat werkt een stuk beter…